HATAY’ın merkez Antakya ilçesinde meskenleri yıkılınca ailesiyle İzmir’e gelen Halil Ekti (54), sarsıntı sırasında yaşadıklarını anlattı. Zelzelede, bedensel ve zihinsel engelli kızı Meryem Ekti’yi (35) kucaklayıp meskenden çıkardığını belirten Ekti, “Evin içinde adeta pinpon topuna döndük. Sağa sola çarparak zelzelenin bitmesini bekledik” dedi.

Kahramanmaraş merkezli meydana gelen birinci sarsıntıda Antakya ilçesi Altınçay Mahallesi’ndeki, hasar alan tek katlı konutundan zahmetle çıkan 3 çocuk babası Halil Ekti, eşi Seher Ekti (52), kızı Meryem Ekti ve oğlu Enes Ekti (15), ikinci zelzelede yerle bir olan meskenlerini terk etti. Halil Ekti, sarsıntıda konutları yıkılan oğlu, gelini ve 2 torunuyla da toplam 8 kişi, İzmir’deki hayırseverin meskenine yerleşti. Sarsıntıda bedensel ve zihinsel engelli kızı Meryem’i kucaklayıp konuttan çıkaran Halil Ekti, yaşadıklarını anlatarak, “Depreme uykuda yakalandık. Sarsıntı başladığında evvel ayağa kalkmaya çalıştık. Yalnızca yataktan inebildik. Üstümüze toz ve duvar modülleri düşmeye başladı. Konutun içinde adeta pinpon topuna döndük. Sağa sola çarparak zelzelenin bitmesini bekledik. Teslimiyetten öbür talihimiz yoktu. Yere çöküp, elimi başımın üstüne koyup bekledim. O 2 dakika, güya saatlerce sürdü. Şimşekler çakıyor, yerden sesler geliyordu. Her taraf zifiri karanlıktı. Kendimizi bir biçimde dışarı attık. Bu türlü bir olayı daha evvel tarih yazdı mı? Bilmiyorum. Belgesellerde, sinemalarda görmedim. Mühleti çok uzundu. O anlarda adeta vakit durdu. Resmen bittik” dedi.

‘SUDAN ÇIKMIŞ BALIK GİBİYİZ’

Bucalı hayırseverin konutunda 1 yıl kira ödemeden yaşayacaklarını lisana getiren Ekti, “Deprem bütün sistemimizi altüst etti. Zelzeleden 1 hafta sonra Buca Belediyesi ve hayırseverlerin takviyesiyle İzmir’e geldik. Burada süreksiz de olsa bir meskene kavuştuk. Çocuklarım yanımda olduğu için şükrediyorum” tabirlerini kullandı. Sarsıntıda çok fazla akraba ve arkadaşını kaybettiğini de belirten Ekti, “Şu an boşluktayım. Yaşadıklarımızı anlatacak söz bulamıyorum. Burada kimseyi tanımıyor, bilmiyoruz. Burası farklı bir kültür. Yeni bir tertip kurmaya çalışıyoruz. Hiç tanımadığımız beşerler yardımımıza koşuyorlar, sağ olsunlar. Sudan çıkmış balık üzereyiz. Daha evvel de zelzeleler oldu ancak bu anlatılmaz yaşanır. Bir teknenin içinde fırtınaya yakalanmışsın, tekne sallanıyor ve batacak gibiydi” dedi. Ekti, 1 aylıkken menenjit geçiren kızı Meryem’in Antakya’dayken haftada 3 gün servisle özel eğitime gittiğini belirtip, onun için birebir nizamı burada kurmak istediklerini söyledi.

‘HER AN ZELZELE OLACAKMIŞ ÜZERE DİKEN ÜSTÜNDEYİZ’

Seher Ekti de yaşadıklarını şöyle anlattı: “Evimiz tek katlıydı. Çok şükür çıkabildik. Eşim, küçük yaşta geçirdiği menenjit nedeniyle bedensel ve zihinsel engelli olan kızımız Meryem’i kucaklayıp, dışarı çıkardı. Yağmurun altında 1 hafta bekledik. Naylondan çadır kurduk. Sobamızı çıkarıp, yaktık. Beslenme yardımları gelmeye başlayınca rahatladık. Daha sonra İzmir’e geldik. İzmirliler bize sahip çıkıp, eşya yardımı da yaptı. Televizyon dahi getirdiler. Lakin, televizyon izleyince yaşadıklarımız aklıma geliyor, makus oluyorum. Hayatta kalan akrabalarım her biri bir yere dağıldı. Ölenleri de defnettiler. Geceleri zelzele dehşetinden uyuyamıyoruz. Her an sarsıntı olacakmış üzere diken üstündeyiz.”

‘TAKIM ARKADAŞLARIMA ULAŞAMADIM’

Hatay Büyükşehir Belediyesi Gençlik ve Spor Kulübü’nde 4 yıldır karate yaptığını belirten Enes Ekti de ekibindeki arkadaşlarını kaybetmenin hüznünü yaşadığını anlatarak, “Onların hepsi kardeşim üzereydi. Zelzelenin olduğu gece şimdi uyumamıştım. Arkadaşlarımla konuşurken zelzele oldu, bir anda elektrikler kesildi, telefonlar kapandı. Sonrasında hiçbirine ulaşamadım. Sınıf arkadaşlarımın da yarısını zelzelede kaybettim. Bir daha Hatay’a dönmeyi düşünmüyorum. Spora burada devam edeceğim. Hayalim var. Dünya şampiyonasına gidip, birinci olmak istiyordum” diye konuştu. (DHA)