Uzunca bir müddettir muhalefetin kullandığı lisan, muhalefet yapmayı imkânsız hale getiriyor, muhalifliği toksikleştiriyor.
Kuşkusuz yeni başlamadı bu, daha AK Parti iktidara gelmeden o zamanki genel liderine Tayyiban diyenler, iktidara geldikten sonra da AK Parti’yi “kategorik olarak reddetmekten” vazgeçmediler.
İsteyen bunu cumhuriyetin kuruluşuna kadar geri götürebilir. Kategorik olarak reddetmekten kastımı anlıyorsunuz: Aykırı parti için, “böyle bir parti olamaz, kanunî değildir, onun başbakanı benim başbakanım değildir, onun cumhurbaşkanı benim cumhurbaşkanım değildir” silsilesi ile giden toptan bir gayrı-meşruiyet tezini sürdürmektir.
Meğer AK Parti’nin 20 yıllık sürecinde gayrı-meşru tek bir süreç yoktur. Tam da bu toptan reddiyeci baş nedeniyle AK Parti’yi “insan gibi” eleştirmek imkânsız hale gelmiştir.
Şu anda beşerler iktidarı eleştirmek, ona karşı çıkmak istiyorlar lakin söylemek istedikleri şeylerin hiçbirisi muhalefetin söylediği kelamlar değil. Örneğin hayli eğitimli, yalnızca ne dediğini değil, söylediği lafın nereye gideceğini de çok uygun bilmesi beklenen, daha evvel bu hususta uyarılmış, ceza almış lakin cezası askıya alınmış bir hanım kalkıp, “Büyükbaş hayvan bir saraya girdiğinde o kral olmaz, o saray ahır olur.” formunda bir cümle kurabiliyor.
O denli ansızın yüzüne mikrofon tutulduğu için ağzından kaçırmış olması beklenen değil. Taammüden edilmiş bir hakaret. Pekala, bu hanım aptal mı? Bilmiyor mu hata işlediğini? Elbette biliyor. Lakin birebir vakitte biliyor ki gereğince hakaret eder ve cürüm işleyip kendisini mağdur ettirir ve hele bir de kendini mahpusa attırırsa, ana muhalefet ne dediğine bakmadan ona sahip çıkacaktır. Ve yeniden biliyor ki bu türlü insanların ana muhalefet partisinde bir milletvekilliği kapmaya kadar önü açılıyor.
Olağan, bu münferit bir olay da değil. Genel bir kampanyanın bir modülü demek bile kolay kalır. 80 yıllık halk nefretinin dışa vurumu. Ancak artık yürümüyor.
AK Parti’nin olağanlaştırdığı demokratik siyasal yere dönmezlerse açılan makas onları hiçliğe itiyor. Tıpkı durum bir başka muhalif küme HDP için de geçerli. Şayet “Türkiye’de/Türkiye için” siyaset yapmayı kategorik olarak reddediyor ve sırtlarını Kandil’e dayıyorlarsa onlar için de yolun sonu görünüyor. Anlaşılan kimilerin AK Parti’nin nelere son verdiğinin ve güvendikleri dağlara hangi karların yağdığının farkında değil.Gelip Büyükelçisi ile sırtınızı sıvazlayan ABD, artık kendi parlamentosu bile birkaç haydut tarafından basılabilen bir “muz cumhuriyeti” olmuştur, değil ki diğer parlamentoları belirlesin.
Artık eskisi üzere “oğlanlarından bazılarına” darbe yaptırtamıyor. Ağzına yüzüne bulaştırıyor. Bir vakitler ülkede darbelere yol açsın diye yüzlerce insanı birbirine kırdıran, fikir liderlerini, gazetecileri öldürterek dev provokasyonlara imza atan gladyosu, şimdilerde provokasyon diye iki serseri bulup, Atatürk heykelinin nalına ip bağlatıp çektirecek kadar yerlerde sürünüyor. Ha buna bile inanacak aptal sürüsü bulunmuyor değil ancak hala anlamadılar ki bu soytarılıklar artık iktidar getirmiyor.
Muhalefet şayet iktidar olmak ve bu ülkenin bir kaygısına deva bulmak istiyorsa Türkiye’nin sıkıntılarını yanlışsız saptamalı ve varsa tahlil önermelidir.Türkiye’nin meseleleri aşikardır ve şayet hakikat dürüst siyasi parti olacaklarsa bu sıkıntılar CHP, İP yahut HDP için öbür, AK Parti için öteki değildir. Türkiye’nin bir numaralı sorunu güçtür ve bu mevzuda geç bile kalınmıştır. Yıllardır nükleer santralları planlayıp hayata geçirmeyen ve hatta hala karşı çıkanlar bugün bu sorunun müsebbibidirler. Yıllar evvel denizlerimizde doğalgaz aramak için gerçek dürüst filo kurmayıp bir gemiyi Ege’de gezdirmekle göz boyayanlar bu sorunun parçasıdırlar.
Bugün gemilerimizin, kendi karasularımızda nelere imza attığı ortadadır. Türkiye, dünyaya entegredir ve Kovid sonrası devirde her ülke üzere onun da sorunu üretimin artırılması ve tedarik kanallarının tekrar düzelerek tüketiciye en hesaplı halde ulaşmasıdır.
Muhalefetin bu hususta lafı varsa söylemeli yoksa susmalıdır. Zira Türk insanı hoş günler yaşamıştır ve onu artık, şeriat geliyor yahut din gidiyor üzere güya siyasi palavralarla uyutma vakti geçmiştir.Bu ülke seçmeninin yarıdan fazlasını aptal, bilgisiz, gerici diye yahut öbür yarısına dinsiz, vatan haini diye isimlendirerek siyaset yapmanın vakti çoktan geçmiştir. Zira bu ülkenin o denli “iki yarısı” yoktur.
O yapay kategorilerin artık dünya siyaset sahnesinde yeri yoktur. Hala onlarla uğraşanlar sandıkta havasını alır. Türk halkının hiçbir kısmı son 18 yılda geldiği düzeyin gerisine düşmeye razı olmayacaktır.
Herkes birbirini kategorik olarak reddetmekten vazgeçip tıpkı gemide olduğunu ve geminin problemlerinin tıpkı olduğunu lakin tahlillerin farklı olabileceğini fark etmelidir. Türk halkı bu olağanın her vakit farkındaydı, yeniden farkındadır. Manaya sırası onun gerisinde kalmak istemeyen siyasilerdedir.
@kalemciler