KAHRAMANMARAŞ merkezli sarsıntıların akabinde Hatay’dan Aksaray’a gelip, hayırseverlerin takviyesi ile eşi ve 2 çocuğuyla meskene yerleşen Leyla Uçar, “Duvarın patlaması ile ayağım duvarın altında kaldı. Enkaz altında kalanların bağırma seslerini duydum. Kendimi kurtarmak ile meşgul olduğum için yardım edemedim. Bu kadar vakit geçmesine karşın geceleri uyku uyuyamıyorum. Tekrar ‘Yıkılacak mı’ diye hala duvarlara bakıyorum” dedi.

Hatay’da oturan kebap ustası Mehmet Uçar, eşi Leyla ve 2 çocuğu ile deprem felaketinin akabinde Aksaray’da geldi. Burada hayırseverlerin kiraladığı konutta kalan aile, bir yandan da zelzelenin müthiş izlerini atlamaya çalışıyor. Sarsıntı gecesi eşinin işte olduğunu belirten Leyla Uçar, “Depremin olduğu gün 2 oğlum ile evdeydik. Zelzeleden 10- 15 dakika evvel bir kedi sesiyle uyandım. Kedi çok tuhaf bir ses çıkarıyordu. Bize bir sinyal mi veriyordu? Onu da bilemedim. Kediye yemek vermeme karşın sesini kesmedi. Tekrar yattım. Sarsıntıda çocuklarımın sesi ile tekrar kalktım. Kedi de enkaz altında mı kaldı, kayboldu mu bilemiyorum” dedi.

‘KENDİ UĞRAŞIM İLE KURTULDUM’2 katlı müstakil bir meskende oturduğunu söz eden Uçar, “Çocuklarım ağlıyordu. Ne yapacağımı şaşırdım. Daha sonra çocuklarımı dışarı çıkardım. Bu sırada duvarın patlaması ile ayağım duvarın altında kaldı. Enkaz altında kalanların bağırma seslerini duydum. Kendimi kurtarmak ile meşgul olduğum için yardım edemedim. Daha sonra binamızın doğal gazı yerinden söküldü, gaz kokuyordu. Bir de şiddetli yağmur yağıyordu. Kendi uğraşım ile kurtuldum. Epey vakit geçmesine karşın geceleri uyku uyuyamıyorum. Tekrar ‘Yıkılacak mı’ diye hala duvarlara bakıyorum” diye konuştu.Aksaray’ın kendilerine sahip çıktığını anlatan Uçar, “Ev bulup, bizi yerleştirdiler. Bir daha memlekete dönemeyiz. Zira hiçbir şeyimiz kalmadı. Çok sıkıntı günler yaşadık. Önümüzde cesetleri, ağlayanları, ‘İmdat, yardım edin’ sesini duyduk, lakin bir şey yapamadık. Sahiden çok güç bir durum. Allah’ım bir daha bu türlü bir felaketi yaşatmasın” dedi.’O GÜN BİR MAHŞER YERİYDİ’Deprem sırasında lokantada çalıştığını belirten Mehmet Uçar da şunları anlattı: “Deprem olunca çabucak dışarı çıktık. Elektrikler kesildi. Bizim işletmenin karşısındaki Mozaik Otel’in bir anda yıkılması ile ortalık toz duman oldu. Sarsıntı durunca konutuma gitmek için yola çıktım. Binaların yıkılması ile tüm caddeler kapanmıştı. 20 dakikalık arayı 1 saatte gidebildim. Ailemi, konutumuzun ilerisindeki kapalı pazar alanında yarım saat sonra bulabildim. O gün bir mahşer yeriydi. Çok dramatik bir tablo vardı. Daha evvel 1997 yılında Hatay’da sarsıntı olmuştu. Bu derece büyük ve yıkıcı zelzelesi görmemiştik. O yıl zelzele, ramazan ayında olmuştu. Geceyi dışarıda geçirerek, komşumuzun taksisinde uyumuştuk. Bu sefer çok farklı ve uzun sürdü.”‘FERYAT, FİGANLA BEŞERLER AĞLIYORDI’

Deprem sabahı gün ağardığında herkesin felaket ile yüzleştiğini söyleyen Uçar, “Çok şiddetli bir yağmur da vardı. Cumhuriyet Caddesi, 2 taraftan binalar çöktüğü için kapalıydı. Feryat, figanla beşerler ağlıyordu. 7-8 katlı binaların ise öne gerçek çöktüğünü gördüm. Kapıları açılmadığı için beşerler yardım istiyordu. Bakkalımız vardı, binası yerle bir oldu. İçinde çocukları ile kedi vardı. Vefat etmişler ve karşı apartman ise yerle bir olmuştu” diye konuştu.