NASA’nın Voyager 2 sondası, Uranüs yakınlarında tespit ettiği güçlü radyasyon bölgelerinin kaynağını çözdü. Yapılan analizler, aşırı güneş rüzgarlarının Uranüs’ün manyetosferini sıkıştırarak gezegenin çevresinde anormal radyasyon alanları oluşturduğunu ortaya koydu.
Bunlardan biri, uzayın derinliklerine 1986 yılında gönderilen Voyager araçlarından biri olan Voyager 2 sondasından geldi.
Voyager, kendi etrafında dönen garip bir dünya olan buz devi Uranüs’ün yanından geçerken güçlü radyasyon tespit etti.
Ancak tespit edilen radyasyonlar yıllar boyunca gizemini korumuştu.
Nature Astronomy dergisinde yayınlanan yeni araştırmayı yöneten NASA fizikçisi Jamie Jasinski yaptığı açıklamada, “Uzay aracı Voyager, Uranüs’ü zamanın sadece yüzde 4’ünde meydana gelen koşullarda gördü.” dedi.
Gezegenin etrafındaki manyetik alana ev sahipliği yapan bölge veya boşluk Manyetosferler gezegenleri güneş fırtınalarından ve rüzgarlarından korur, ancak bu güçlü güneş parçacıkları akışı tarafından sıkıştırılır.
Güneş rüzgarı Uranüs’ün manyetosferine çarptığında, uzak gezegenin manyetosferini sıkıştırdı ve Uranüs’ü doğal olarak çevreleyen plazmayı sıktı.
Bunun yerine, güneş rüzgarı kendi parçacıklarını Uranüs çevresindeki radyasyon kuşaklarına enjekte etti.
Bu sonuçlar aynı zamanda Uranüs’ün beş uydusundan bazılarının ölü olmadığını da gösteriyor.
